Geplaatst op 28 oktober 2021
Los van voor een kleine groep die om het hardst schreeuwt, en daarmee onevenredig veel aandacht krijgt, is onze maatschappij eindelijk weer geopend. We mogen naar de kroeg, uit eten met vrienden, naar de bioscoop of naar een festival. En het F1-spektakel in Zandvoort heeft bewezen dat een groot evenement dankzij de corona check niet tot extra besmettingen leidt. Met een beetje gezond verstand, het volgen van de richtlijnen en hopelijk nog wat extra gevaccineerden krijgen we de winterpiek denk ik ook wel onder controle.
Toen vorig jaar maart de pauzeknop keihard werd ingedrukt trad wereldwijd de traditionele rouwcurve in werking. Elisabeth Kübler Ross ontdekte dat het verwerken van teleurstellingen altijd en overal volgens dezelfde principes verloopt. Het begint met ontkenning. Vervolgens boosheid, dan bij de pakken neerzitten en daarna, na de acceptatie, het zoeken naar nieuwe mogelijkheden. En ten slotte die nieuwe opties benutten om er vaak beter en wijzer weer bovenop te komen.
Iedereen doorloopt die fasen, de een sneller dan de ander. Zo zijn er nog steeds mensen boos en in ontkenning. Vaak luidruchtig. Maar er zijn er veel en veel meer (de stille meerderheid) die zich al lang hebben aangepast en weer aan de slag zijn met alle nieuwe kansen.
Sterrenchefs bezorgen thuis en hebben hun restaurants daarmee enorm vergroot en een extra verdienmodel ontwikkeld. Logistieke centra bouwden in no time aan een veilige werkomgeving en voldeden bovendien aan de enorme vraag die de lockdown met zich meebracht. Steeds vaker ook met elektrische vervoermiddelen.
We hebben ons het thuiswerken versneld eigen gemaakt, met zowel een hogere productiviteit als een flexibeler dagindeling tot gevolg. Video vergaderen scheelt ons uren en uren aan reistijd en nu na de lockdown kunnen we het beste uit twee werelden met elkaar verenigen. Een hybride vorm van ‘online’ en ‘in person’. We zijn selectiever geworden en quality time nog meer gaan waarderen. Er zijn nieuwe beroepen ontstaan en we ontdekten latente talenten. Er is werk voor iedereen.
Al met al, met de juiste bril zijn we er ondanks alle ellende die ik zeker niet gemakzuchtig terzijde wil schuiven, op onderdelen ook op vooruit gegaan. We hebben de crisis doorstaan, liggen economisch gezien weer op koers en we hebben onze vrijheid terug. Met op onderdelen een betere wereld en met meer zorg voor ons milieu en onze leefomgeving.
Ik vond er onlangs een mooie term voor. Build back better. Dat is de kans die ons nu geboden wordt. Onze verantwoordelijkheid misschien ook wel. Opnieuw beginnen, met de mogelijkheid om het slimmer en beter te doen. Samen, voor het milieu, met minder stress en vol creativiteit. Laten we dat met elkaar voor ogen blijven houden. Let’s build back better.