Blog: Het kan niet gek genoeg

Maart was een drukke maand voor ons Limburgers. We zijn gestart met carnaval, daarna heeft onze hoofdstad Maastricht de Tefaf weer mogen organiseren en als kers op de taart hebben we 20 maart een nieuw provinciaal bestuur mogen kiezen. Zoals ik ook in mijn vorige blog heb beschreven, wordt er nu gesproken om tot een nieuw provinciaal bestuur te komen. Er moeten keuzes worden gemaakt.  

Tijdens de bedrijvige maand maart kon het voor velen niet gek genoeg. Integendeel. Met carnaval spreekt het ‘gek zijn’ natuurlijk voor zich. Bij de Tefaf kan het vaak niet gek genoeg als het over de prijzen gaat en binnen de politiek zien we nu ook hoe de gekte van bepaalde partijen goed uitpakt.

‘Recruitmentgekte’
Dit kan ik ook reflecteren op mijn werk als recruiter. Wanneer je in deze drukke tijden en een krappe arbeidsmarkt recruiter bent, moet je meegaan in de gekte. We vissen allemaal in dezelfde vijver en het is aan de recruiter om tóch die ene kandidaat te overtuigen om voor jou te kiezen en het gesprek aan te gaan.

Het ene moment werven wij voor een specialistische techneut die een groot project moet opleveren en letterlijk met de voeten in de klei moet staan. Het andere moment zoeken we een financieel controller voor een multinational.

Naast dat ik de juiste kandidaat moet vinden, dien ik ook de kandidaat zo zorgvuldig mogelijk te informeren. Iedere recruiter trekt natuurlijk aan dezelfde kandidaten en hier moet je op een leuke, spontane, maar zorgvuldige manier mee weten om te gaan. Het allerbelangrijkste is natuurlijk om de juiste kandidaat te vinden en iedere recruiter heeft hier zijn of haar eigen methodes voor. De één is nog gekker dan de ander! Arbeidsvoorwaarden, secundaire voorwaarden of wordt het juist een politieke spel? Allemaal manieren om een kandidaat te binden (en boeien).

Ik sluit deze blog dan ook af en zo ook de maand maart. Laten we in ieder geval uitkijken naar nog meer tevreden kandidaten en opdrachtgevers en dat we mogen genieten van een mooi lentezonnetje.