Blog Roger: Hoe wèl

Steeds vaker komen artikelen en gesprekken voorbij over de huidige krapte op de arbeidsmarkt. Over dat er geen mensen meer zijn om het vele werk dat er is op te pakken. Over winkels, cafés en restaurants die overwegen minder dagen open te gaan en over productielijnen die stil dreigen te vallen.

Nu wil ik de uitdagingen waar we in de arbeidsmarkt voor staan geenszins bagatelliseren, maar enige nuance kan mijns inziens geen kwaad. In de repeterende boodschap van schaarste zit namelijk het risico dat we de krapte voor lief gaan nemen. Dat, omdat iedereen ermee geconfronteerd wordt, we accepteren dat het nu eenmaal niet anders is. Als we denken dat er geen oplossing is en dat ook zo uiten blijft het werkelijkheid. Want gedachten worden woorden, worden waar.

De vraag die we ons moeten stellen is hoe wèl. Hoe krijgen we het werk wel gedaan en de beschikbare arbeidsplaatsen gevuld. Er zijn in Nederland, historisch laag maar toch, nog steeds ruim 300.000 mensen van de beschikbare beroepsbevolking zonder werk. Uit het buitenland zijn veel geschikte en gemotiveerde arbeidskrachten te werven. Online wervingstechnieken worden steeds slimmer en zorgen voor de juiste match. Jobs zijn op te knippen in verschillende taken zodat de puzzel van geschiktheid met meerdere mensen gelegd kan worden. En 50% van de werkenden staat open voor een switch.

Er zijn dus ook kansen. Het slechtste dat we kunnen doen is ons overgeven aan de vermeende krapte en accepteren dat het nu eenmaal niet anders is. Laten we, gezamenlijk, onze creativiteit benutten, in kansen denken en doen wat we kunnen. Hoe wel, dat is de vraag. En, zo las ik ooit in een boek van Peter Block: ‘the answer to how is yes.’ Laat ons ja zeggen tegen denken in mogelijkheden, hoe ingewikkeld ook. Met samenwerken en samendenken naar een gezamenlijk doel is er altijd een oplossing.