Geplaatst op 24 juli 2013
Bollen pellen. In een garage meehelpen. Aardbeien plukken of in een winkel staan. Afwassen en uien snijden. Heel veel uien. Tot diep in de avond het vuur uit je sloffen lopen in de bediening tijdens een groot evenement. Binnen enkele dagen is het in alle regio’s van Nederland vakantie en zijn anderhalf miljoen schoolgaande jongeren vrij. Schoolvakanties duren lang, de gezinsvakantie beperkt zich tot enkele weken. Wat moet je met de rest van die tijd? Rondhangen gaat vervelen.
De vakantiebaan is een uitkomst. Het is meestal hard werken, maar blijkbaar is dat leuk. Bijna tweederde van de jongeren vindt het lage salaris geen probleem. Dat is beter dan niks. Treffen ze het, dan hebben ze een mooie tijd met werk waar ze de rest van hun leven wellicht hun neus voor op zullen halen maar wel warme herinneringen aan zullen bewaren. Vakantiewerkers zijn niet duur. Tot het vijftiende jaar is er geen wettelijk minimumloon en een 15-jarige verdient 2,56 bruto per uur. Dus tegen hele lage tarieven kunnen werkgevers vakantiekrachten inschakelen. Met zo’n tijdelijk baantje maken jongeren iets mee dat buiten het normale bestaan ligt. Ze doen ervaring op waar de beschermde omgeving van de school en gezin niet in voorziet. In de omgang met collega’s en klanten krijgen ze en passant een portie sociale opvoeding. Ze leren wat verantwoordelijkheid betekent en ze ervaren de vreugde van zelfverdiende centen.
Uiteraard hebben ondernemers niet de plicht om te voorzien in een zinvolle vakantiebestemming voor jongeren. Ze mogen zelf weten hoe ze de zomerdrukte opvangen. Maar ze zouden iets verder kunnen denken dan dat lage tarief. Dat is hoe dan ook laag en ze krijgen er meer voor terug dan arbeid. Jong leven en een onbevangen blik doen elk team goed. Inzicht in de gedachten van de jeugd is nuttig voor elk bedrijf, dat valt te halen bij de vakantiekracht. Dus ondernemer, neem er een voor wat weekjes. Het kan je de kop niet kosten.