Blog Wiertz Foundation
Op 1 augustus is het precies veertig jaar geleden dat ik begon als intercedent in de wereld van de arbeidsbemiddeling. 1 augustus 1985 – een datum die ik me herinner alsof het gisteren was.
Sindsdien is er veel veranderd: de economie, de technologie, de arbeidsmarkt. Maar één ding is in al die jaren gelijk gebleven: de essentie van het werk. Gewoon mensen aan het werk helpen.
Want werk is meer dan een bron van inkomen. Werk geeft structuur, eigenwaarde en kansen. Het stelt mensen in staat om mee te doen in de samenleving, om hun talenten te ontwikkelen, om te groeien – als professional, maar vooral ook als mens. Ik geloof dat iedereen een plek verdient op de arbeidsmarkt. Niet als gunst, maar als logisch gevolg van een samenleving die niemand uitsluit. En ik vond het eervol om, gedurende die lange periode, in tal van verschillende rollen mijn bijdrage hieraan te mogen leveren. En nog steeds.
In al die jaren heb ik ook met bewondering gekeken naar wat de commerciële arbeidsbemiddeling betekent voor Nederland. Elk jaar gaan miljoenen mensen aan de slag via uitzendbureaus, detacheerders, recruiters en andere intermediairs. Niet alleen jongeren die hun eerste stappen zetten op de arbeidsmarkt, maar ook herintreders, statushouders, arbeidsmigranten, mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Wij vervullen een cruciale allocatie Limburgs Lef
functie: we brengen vraag en aanbod op de arbeidsmarkt efficiënt bij elkaar. Dat is geen bijzaak, dat is de motor van werkend Nederland.
Ter gelegenheid van mijn veertigjarig jubileum wil ik terugkijken op die reis. Na de zomer verschijnt mijn boek, waarin ik stilsta bij de ontwikkelingen, de mensen, de lessen en de toekomst van arbeidsbemiddeling. Het is geen managementboek, geen handleiding; het is een persoonlijk verhaal over vier decennia werk. Een verhaal waarin ook ‒ en vooral ‒ anderen aan het woord komen. Mensen met wie ik gedurende die periode samen op reis was. Collega’s, vakgenoten, mijn familie. Want de rode draad was voor mij steeds de ontmoeting, de dialoog, de verbinding tussen ‘ik’ en ‘jij’.
Tot slot wil ik één ding benadrukken. In een samenleving die steeds complexer wordt, is het belangrijk dat we oog houden voor degenen die niet vanzelfsprekend meekomen. Wiertz Foundation, waar ik me met hart en ziel voor inzet, gelooft dat juist zij recht hebben op kansen. Soms is een extra steuntje in de rug voldoende. En soms is het meer dan dat. Maar het begint altijd met de overtuiging dat iedereen ertoe doet.
Want werk is niet alleen een middel om te leven. Werk is een manier om erbij te horen. En niemand mag buitenspel staan.
